zaterdag 25 mei 2013

SWEET SUMMER DAYS

Koh Phangan



Het had net flink gestormd en de zee had met brute kracht geschenken op het strand gesmeten. Schelpen, wier, grote stukken koraal. Allemaal voor het oprapen- wie het eerst kwam jutten, vond het meest.



Pim speelde een spelletje voor onze bungalow, hij was net met windkracht 10 komen aanwaaien op de scooter en was blij dat hij veilig en droog onder het afdakje zat. Ik besloot te gaan schatzoeken, hoewel de lucht nog steeds niet de kleur van de zee had aangenomen.

Tussen de schelpen lag een plastic mandje waar een visser zorgvuldig een net over had gespannen. Het moest met de storm overboord zijn geslagen – de kracht van de wind en de golven had ook de locals verrast. 18 kleine krabjes zaten opgesloten onder het net. Bewegingsloos lagen ze op het groene plastic, maar zodra ik wat water over het mandje spatte bliezen ze kleine belletjes. Ze leefden nog. In het net zat een gat, waarschijnlijk waren de krabjes door het gat in hun benarde positie terecht gekomen. Maar de eerste poging tot het teruggeven van de vrijheid van de 18, mislukte jammerlijk. Natuurlijk konden ze niet ontsnappen door enkel het mandje ondersteboven te laten drijven op het zilte water. 

Ik haastte me terug naar de bungalow-tweede hutje vanaf het strand- om een zakmes te pakken. Nog voor ik de treden op kon rennen had ik een dikke knuffel te pakken – Hind en Thomas die we kenden van het vorige eiland. “What are you doing here? How did you find us? I have to safe the crabs!” 
De volkomen onlogische volgorde van de zinnen die ik buiten adem uitbracht scheen niemand te deren. Het leven van 18 krabjes was gelukkig belangrijker. Op een drafje rende ik terug naar het strand, met de drie anderen in mijn kielzog. Een meisje met een blonde paardenstaart had het netje losgepulkt met haar lange gelnagels en de krabjes zwommen net hun vrijheid tegemoet. Zij het met een schaar minder hier en daar. 

Jess en Alex die we kennen uit India, kwamen aanlopen richting het strand. De koelbox die ze droegen was gevaarlijk goed gevuld met koude biertjes en kaas. Druk gebarend vertelde ik over safe the crabs en werden over en weer namen en nice to meet you’s uitgewisseld. Al snel waren de krabjes vergeten toen ons fanatieke pingpongspel van start ging. 

De kok schrapte op de achtergrond de noodles met krab van de menukaart.




4 opmerkingen:

  1. Goed bezig Wendy, we zijn weer trots op je.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En heb je wat moois kunnen jutten? Volgens mij moeten jullie een grotere koffer aanschaffen als je alle souvenirs mee wil nemen. Ziet er in ieder geval mooi uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En toen kwam ik erachter dat er nog meer stond. Even lezen. Dierenredster van de hele wereld. Wat zullen de krabjes blij met je geweest zijn.

    Ziet er gezellig uit zo met elkaar. En dat je elkaar dan weer tegenkomt. Dat is ook harstikke leuk. Zo heb je veel contacten over de gehele wereld. De toekomst zal uitwijzen of deze contacten blijven bestaan. Maar in ieder geval heel leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een bof dat je dit beleefde een storm en dan gaa jutten leuk hoor ,alles wat de zee brengt kan mooi zijn,ben benieuwd wat je gevonden hebt .fijn weer wat van je te horen ,hoe vinden jullie het nieuws van à,s, tante en oom .?tof hè liefs van oma xxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen

Laat hier je reactie achter / leave your message here