WHOAAA! Holy f*ck! Sta je opeens oog in oog met een neushoorn. Op maar 20 meter afstand, hij kijkt jouw kant op, en de gids maant dat je nu heel stil moet zijn omdat hij anders misschien gaat aanvallen. Slik. Leuk detail: tijdens de 5-uur durende jeepsafari zagen we alleen een stipje in de verte dat een neushoorn zou moeten zijn, en na 15 minuten bushwalken stond deze jongen opeens voor ons. Gelukje!
zondag 31 maart 2013
WOW RHINO!
WHOAAA! Holy f*ck! Sta je opeens oog in oog met een neushoorn. Op maar 20 meter afstand, hij kijkt jouw kant op, en de gids maant dat je nu heel stil moet zijn omdat hij anders misschien gaat aanvallen. Slik. Leuk detail: tijdens de 5-uur durende jeepsafari zagen we alleen een stipje in de verte dat een neushoorn zou moeten zijn, en na 15 minuten bushwalken stond deze jongen opeens voor ons. Gelukje!
zaterdag 30 maart 2013
ELEPHANT BATH
En dan krijg je een gigantische hoeveelheid water over je heen gegooid door een olifant, die daarna omrolt, jou van z'n rug afgooit, en lekker op z'n zij gaat liggen zodat je samen met hem kunt badderen. Ok, die zag ik niet aankomen toen ik samen met een Iers meisje bovenop dit mooie dier klom. Maar het was wel tof.
Beetje jammer alleen dat ze ook hier een haak gebruiken om de olifanten in toom te houden. Vanmiddag gaan we naar een centrum met jonge olifantjes en ik hoop dat het daar anders is.
vrijdag 29 maart 2013
CHITWAN
We zijn de drukte en smog van de stad even ontvlucht! De visumaanvraag voor India duurt nogal lang en daardoor zijn we veel langer in Kathmandu gebleven dan we normaal zouden doen. Maar omdat we nu weer een week moeten wachten zijn we over een hobbelige weg afgezakt naar Chitwan. Dit national park ligt in het zuiden van Nepal en je vindt er olifanten, neushoorns, tijgers, herten, wilde zwijnen, bijzondere vogels, krokodillen en alligators, apen en meer. Duimen dat we wat dieren gaan zien! En uiteraard vind je er inheemse bevolking, die hun hutjes nog bouwen met gras, modder en olifantenpoep.
woensdag 27 maart 2013
DURBUR SQUARE
Het bekendste plein in Kathmandu is Durbur Square. Je vindt er een hoop toeristen en evenzoveel tempels. Onmisbaar is ook het museum: we waren er al voor gewaarschuwd in de Lonely Planet. In dit zeer speciale museum kun je alle persoonlijke bezittingen van de (toen hij dat nog was) koning aanschouwen. Wat dacht je van zijn bed? Zijn fiets? Zijn lege aquarium, of zijn vogelkooitje inclusief opgezette vogel in compleet vergane glorie? We hadden moeite ons lachen te houden. Maar het plein is prachtig, en een goede voorbereiding op de helse drukte in India.
Klik verder voor meer foto's.
dinsdag 26 maart 2013
HAPPY HOLI!
Gekleurd poeder, waterballonnen, zakjes, emmers, waterpistolen, flessen: heel Kathmandu staat vandaag op zijn kop. Het is Holi, een Hindufestival dat vooral bekend staat om het gooien van gekleurd poeder. Maar in Nepal (of in ieder geval in Kathmandu) is het ook een gigantisch groot watergevecht. We begonnen vanmorgen rond een uur of negen en zien er nu nog steeds gekleurd uit. Het heeft geen zin om te douchen want dan ben je een nog beter doelwit.
maandag 25 maart 2013
BEM BEM BEMBOLEJIIJJJJ!
Baba uit India |
Mensenmassa |
Offers en rijst (voor op je voorhoofd) |
Marktkraampjes bij Pashupatinath |
De dag voordat we de bergen in gingen was het de verjaardag van Hindugod Shiva. En dat moet gevierd worden. Nepal verandert deze dag een heel klein beetje in Nederland, want tijdens de verjaardag van Shiva is het legaal om wiet te roken.... Van heinde en ver komen Hindu's naar het festivalterrein bij Pashupatinath, zelfs helemaal vanuit India. Het was druk (1 miljoen feestgangers), vreemd, overweldigend en bijzonder.
En we hebben mazzel, want morgen is het Holi hier in Kathmandu. Het leukste festival voor ons. Wat dat inhoudt? Stay tuned, foto's volgen!
Ps: vergeet niet te reageren op de slofjes giveaway, laatste dag!
zondag 24 maart 2013
HIMALAYA
4300m, hoogste punt voor ons |
Beloofd is beloofd, een fotosamenvatting van onze tocht door de Himalaya.
Was het zwaar? Ontzettend.
Doen we het nog een keer? Eerst maar een keer Annapurna doen, waar meer zuurstof in de lucht zit en je minder snel stijgt.
Is het een aanrader? Zeker wel, er zijn zat mensen die Gokyo en Basecamp wel hebben gered. Van de mensen die wij tegenkwamen, heeft 20% het gered zonder ziek te worden.
Wat hebben we ervan geleerd? Mensen die hier leven hebben geen makkelijk bestaan. En: hoe fit je ook bent, op hoogte maakt het geen verschil en kun je evengoed ziek worden.
Klik verder voor alle foto's!
|
zaterdag 23 maart 2013
GIVEAWAY: WARM FEET
We horen regelmatig vanuit zowel Duitsland als Nederland dat de winter jullie niet met rust laat. Het is tijd voor een nieuwe giveaway, en waarschijnlijk kunnen jullie wel iets voor koude voeten gebruiken. Deze Nepalese slofjes van yakwol gevoerd met fleece hebben onze voeten gered! 's Nachts was het behoorlijk koud in de Himalaya. Laat je naam en schoenmaat onder dit bericht achter (en als je wilt ook je lievelingskleur, we doen ons shopbest!). Op 26 maart maken we een winnaar bekend.
Uiteraard houden jullie nog een uitgebreid fotoverslag van de Himalaya tegoed, maar de batterij van de laptop wijst 4% aan en we hebben pas vannacht weer stroom....
woensdag 20 maart 2013
DAY 10
Opgelucht en moe zijn we, maar wel gelukkig bij de laatste halte Lukla. Morgenochtend hebben we de tweede vlucht naar Kathmandu. Altijd spannend of de tweede vlucht gaat, maar in de eerste wil je niet zitten want dat is de testvlucht.
Zodra we na Namche onder de 3000m kwamen voelde Pim zich gelijk kiplekker. Een paard was dus niet meer nodig; hij is de laatste twee dagen zelf naar beneden gewandeld.
Onze drager Dawa hebben we gedag gezegd, die is aan zijn 15 uur durende trip naar huis begonnen. Kunnen wij ons bijna niks bij voorstellen, we klagen al bij een half uurtje file of vertraging.
Morgen gaan we misschien nog eten bij onze gids Sujan, hij gaat ons leren hoe je het typisch Nepalese gerecht Daal Bhat maakt. Stay tuned dus voor het recept.
Wij kleumen nog even het laatste dagje met ons thermo-ondergoed en muts op (ook binnen!), als we het morgen redden naar Kathmandu zullen we foto's posten.
Zodra we na Namche onder de 3000m kwamen voelde Pim zich gelijk kiplekker. Een paard was dus niet meer nodig; hij is de laatste twee dagen zelf naar beneden gewandeld.
Onze drager Dawa hebben we gedag gezegd, die is aan zijn 15 uur durende trip naar huis begonnen. Kunnen wij ons bijna niks bij voorstellen, we klagen al bij een half uurtje file of vertraging.
Morgen gaan we misschien nog eten bij onze gids Sujan, hij gaat ons leren hoe je het typisch Nepalese gerecht Daal Bhat maakt. Stay tuned dus voor het recept.
Wij kleumen nog even het laatste dagje met ons thermo-ondergoed en muts op (ook binnen!), als we het morgen redden naar Kathmandu zullen we foto's posten.
zondag 17 maart 2013
DAY 6+7
Na een nacht slaap voelt Pim zich wat beter. Ik heb waarschijnlijk een griepje te pakken. 's Middags gaan we kort hiken, maar 100 m hoger. Op 4300m zitten we. Weer heeft Pim hoofdpijn. Weer eet hij niet. Ik weet dat hij pas opgeeft als hij tussen 6 plankjes de berg afgedragen wordt. Dus Baas W neemt wederom een niet zo populaire beslissing: we gaan naar beneden. Pim is zwaar teleurgesteld en dat duurt een paar uur, totdat hij weer ziek wordt. Hij kan alleen functioneren met medicijnen. Ik ben blij met de beslissing om terug te gaan.
's Nachts slaap ik niet, na de derde dag op rij zonder slaap en met griep wil het lopen bij mij niet zo. Maar we moeten afdalen. Het is maar 3,5 uur voor 600m omlaag maar het voelt als een uitputtingsslag. Onderweg komen we een aantal kindjes tegen die alleen met hun moeder op de berg wonen. Vaders werken vaak in Maleisië of Dubai om wat geld te verdienen. In Nieuw-Zeeland hebben we kleine blokfluitjes en ballonnen gekocht, nog nooit zoveel kinderen zo gelukkig gemaakt. Zelfs 10 minuten verder hoor je de fluitjes nog steeds.
Pim wordt 's nachts weer ziek. Hij ziet zelf ook wel in dat het zo niet langer gaat en hij moet nodig wat medicijnen. In Namche is een apotheek maar dat is 2 dagen lopen vanaf de route die we zijn ingeslagen. We gaan voor de shortcut, duurt 5 uur maar wordt wel een zware tocht. Halverwege komt alles wat in Pims maag zat er weer uit.
Beide zijn we uitgeput en beide hebben we onze eigen manier om toch door te gaan. Bij mij helpt de inner-Julie-Andrews. Ik denk aan saunadagen met flinke flessen wijn met m'n vriendinnen, aan postbodepakjes met nieuwe schoenen, aan de kat van de buren, aan gehaktballen van oma, aan appeltaart van papa en bbq-feestjes in de zomer. Aan terrasjes in de zomer, verse espresso, hard rijden op de motor, en lachen tot je buik pijn doet. Een beetje cheesy, ik weet 't, maar het helpt. Had Julie toch gelijk. We bereiken Namche in een sneeuwstorm en ik heb niks van de wind en de kou gemerkt. Pim valt in een diepe slaap.
Het is jammer dat we door ziekte niet veel van de bergen meekrijgen. Bij helder weer zie je soms wel 7 gigantische bergtoppen, allemaal even indrukwekkend. Maar toch is het ook leuk. We leren nieuwe kaartspelletjes en ik heb onze porter Dawa mijn goretex jas beloofd als we terug zijn in Lukla. Voor mij 35 euro (nepmerk gekocht in Kathmandu), voor hem onbetaalbaar en geen overbodige luxe in de sneeuw en kou. Hij loopt nu in een Nike trainingsjasje en op gympies. Gister hebben we uitgevonden dat hij net een half jaar getrouwd is; we vroegen ons al af met wie hij de hele tijd aan het bellen was. Hij spreekt nauwelijks Engels maar zodra we "Dawa loves Sormilla" zeggen wordt hij knalrood. Leuk tijdverdrijf voor ons, beetje zielig voor Dawa.
Verder zijn we dolgelukkig om terug te zijn in Namche. Ze hebben hier een wc die je kunt doorspoelen! In Dole was de emmer water waarmee je de wc doorspoelt de laatste dag op. Niet grappig als 20 man boven hetzelfde gat poept. En ik heb net ook kunnen douchen, wie mij ooit nog verwend noemt mag ook buiten in de sneeuw in een poephuis met drollen in de hoek z'n haar gaan wassen. Maar het kan me niet schelen, ik ruik lekker naar shampoo en ik weet dat we heelhuids beneden gaan komen en geen heli voor 8000 dollar hoeven te charteren. Pim hoopt dat hij snel weer honger heeft, dat kan volgens mij bijna niet anders want hij is een halve Verhoeven. Die hebben altijd honger toch?
vrijdag 15 maart 2013
DAY 4 + DAY 5
Dag 4 zou een makkie van 7 uur moeten zijn. Ware het niet dat Pim zich behoorlijk moe voelt en we de laatste 1,5 uur in een sneeuwstorm terecht komen. Het is moeilijk vooruitkomen met weggeslagen wegen en ijs, modder en sneeuw. We doen er totaal 9 uur over.
Met Pim gaat het steeds slechter, wat best raar is voor iemand die ongetraind voor de lol 16 km rent. Bij aankomst in het teahouse in Dole is het dat ook goed mis. De laatste drie treden om het teahouse binnen te komen kosten hem 5 minuten, en eenmaal binnen gooit zijn lijf alles eruit. Hoogteziekte. We zijn dan ook weer 600m hoger dan Namche.
Na medicijnen en opwarmen bij de houtkachel knapt hij iets op. Ook de nacht komt hij goed door, al vriest het buiten min twintig en komt de vorst loeihard de spaanplaten kamer binnen. Er ligt 's ochtends een laag ijs op de ton water waarmee je de wc doorspoelt.
Wendy slaapt de hele nacht niet en kampt met griep. De volgende ochtend besluit Sujan dat we weer 4 uur gaan stijgen naar een paar honderd meter hoger. Pim is zo zwak dat hij nauwelijks z'n ontbijt weg krijgt. Daar komt Baas W dus om de hoek (bijnaam van Wendy 'verdiend' door betweterigheid en dominant gedrag). We blijven nog een extra dag in Dole om op krachten te komen en zien daarna wat we doen.
De omstandigheden boven zijn erg zwaar begrijpen we van mensen die terugkomen en dit jaar heeft pas 1 iemand het (levend) door de pas gered. Dat gaan we dus sowieso niet doen. Morgen weer een dag.
woensdag 13 maart 2013
DAY 3
Over dag 2 zullen we het maar niet teveel hebben. Was bizar zwaar- urenlang steil omhoog tot aan Namche Bazar, en lichte hoogteziekte verschijnselen (dat krijg je soms boven de 3000m, Namche ligt op 3440m). Onze arme porter Dawa had zelfs wat moeite, maar das niet zo gek met 27 kilo op je rug. Voelen we ons best schuldig over.
Onderweg kom je door kleine dorpjes waar vrouwen de was doen bij de dorpskraan, kinderen vrolijk meerennen en "namasté" roepen, en sherpa's met minimaal tien golfplaten op hun rug door de bergen zwoegen.
Dag 3 is een rustdag om te acclimatiseren. Wat je daaronder kunt verstaan: 5 uur lang flink omhoog klimmen zodat je aan de hoogte kunt wennen. Niet makkelijk na een nacht zonder slaap, maar het is voor het goede doel. Bij terugkomst in Namché is de hoofdpijn een stuk minder.
We hebben het erover om de route aan te passen. De Gokyo lakes liggen hoger dan basecamp en van daaruit zouden we een pas oversteken, maar daar ligt op dit moment een meter sneeuw en ijs. Gokyo is veel mooier dan Basecamp, daar hebben we nu onze zinnen op gezet.
Voorlopig geen internet dus geen updates! Binnenkort weer goede foto's op normaal formaat, dit is via de iPhone.
Onderweg kom je door kleine dorpjes waar vrouwen de was doen bij de dorpskraan, kinderen vrolijk meerennen en "namasté" roepen, en sherpa's met minimaal tien golfplaten op hun rug door de bergen zwoegen.
Dag 3 is een rustdag om te acclimatiseren. Wat je daaronder kunt verstaan: 5 uur lang flink omhoog klimmen zodat je aan de hoogte kunt wennen. Niet makkelijk na een nacht zonder slaap, maar het is voor het goede doel. Bij terugkomst in Namché is de hoofdpijn een stuk minder.
We hebben het erover om de route aan te passen. De Gokyo lakes liggen hoger dan basecamp en van daaruit zouden we een pas oversteken, maar daar ligt op dit moment een meter sneeuw en ijs. Gokyo is veel mooier dan Basecamp, daar hebben we nu onze zinnen op gezet.
Voorlopig geen internet dus geen updates! Binnenkort weer goede foto's op normaal formaat, dit is via de iPhone.
DAY 1
Na twee keer wel-niet-wel-niet vliegen vertrokken we een dag later dan gepland met een klein vliegtuigje naar Lukla. Voor de oplettende kijker van het 8-uur journaal: dat is inderdaad de plek waar nog wel eens vliegtuigjes zijn gecrasht. Niet zo gek als je bedenkt dat de landingsbaan eindigt tegen een berg aan of eindigt met een steile afgrond. Vanuit de lucht lijkt het onmogelijk om op de korte asfaltstrip te landen, maar gelukkig was het een perfecte vlucht met zachte landing.
Vanaf Lukla (iets meer dan 2800m hoog) hoefden we maar 3 uurtjes te lopen tot onze slaapplek. Eitje, maar wel even wennen aan de kou: geen verwarming en temperaturen onder 0.
dinsdag 12 maart 2013
PLAN DE CAMPAGNE
Een beetje bijdehand is het wel, om gelijk de mooiste maar ook de zwaarste route op de berg te kiezen. Althans, dat krijgen we terug van alle andere reizigers die we tegen komen en ons met een scheve lach veel succes wensen.
Maar goed, het plan is dus om in 16 dagen tijd naar Base camp Mount Everest te gaan en terug. We lopen dan ook nog 2 dagen langs de meren van Gokyo. Gelukkig hebben we een gids en een drager voor onze tassen, dat zou het wat makkelijker moeten maken.
Dag 3, en dag 8, 9 en 10 worden het zwaarst. We stijgen dan flink en hoogteziekte ligt op de loer. De gids bouwt voldoende rust in zodat je lichaam zich aan kan passen aan de hoogte. Of het inderdaad voldoende is? We zullen het zien. De warme appeltaart van de bakker in base camp (echt waar!) lonkt in ieder geval.
Eenmaal onderweg hebben we waarschijnlijk geen internet en telefoonbereik. Radiostilte betekent dus niet meteen dat we van een klif zijn gevallen ;-)
maandag 11 maart 2013
MONKEY TEMPLE
Monkey temple |
Rond de hele tempel vind je deze ronde gevallen. Drie rondjes tempel en alle ronde dingen laten draaien - een levenlang geluk. Goede deal toch? |
boeddhistische gebedsvlaggen bij de Monkey temple |
zondag 10 maart 2013
KATHMANDU
En toen waren we opeens in Kathmandu. Waar de straten geen asfalt hebben, je alleen tussen 10 uur 's avonds en 8 uur 's ochtends elektriciteit hebt, en waar de douche meestal koud is. Waar de mensen arm zijn en ondanks alles altijd vrolijk en beleefd je de weg wijzen. De riksja's rijden je van de sokken en de motoren (die hier minstens zoveel kosten als in Nederland - hoe kan dat?) snijden je de pas af. Een stofmasker is geen overbodige luxe en een flesje cola kost niet meer dan 20 cent.
En dan- rond een uur of 11 's avonds- is het eindelijk stil. De miljoenenstad slaapt. Om 5 uur 's ochtends begint een hond te blaffen en de andere honden in de stad geven antwoord. Alsof er 101 dalmatiers vermist zijn. De hond maakt de kraaien en de hanen wakker, die de luid-rochelende buurman op hun beurt wakker maken. Tegen 6 uur is alles in volle beweging en word je je bed uitgetoeterd en getrild. Een koude douche wenst je vriendelijk een goedemorgen. Welkom in Kathmandu!
zaterdag 9 maart 2013
SINGAPORE
Het is alweer 3 dagen geleden dat we in Singapore waren, we lopen een beetje achter op het blog.
Omdat we dit keer maar een dag in Singapore doorbrachten, hebben we heel relaxed gedaan. 's Ochtends gezwommen in het hotel, daarna door Chinatown geslenterd, ondefinieerbare dingen gegeten. Laatste Westerse inkopen gedaan, de laatste Zara-collectie bekeken (sorry- die obsessie gaat nooit meer over), en naar dit hele toffe gebouw op de foto geweest. Het is een hotel, winkelcentrum, bovenop het dak vind je een zwembad, onderin het gebouw water waar je met en gondel doorheen kunt varen. Bizar. Nu zijn we in Kathmandu, daarover morgen meer!
woensdag 6 maart 2013
PLANEFOOD
Ik heb nog nooit iemand overenthousiast zien reageren op een bakje vliegtuigvoer. Maar stel je voor dat het er niet is? Dat je, zoals wij, 6 bolletjes kaas staat te smeren en nutbars inpakt omdat je op je vlucht van 11 uur helemaal niks krijgt? Das mooi balen!
Jammer dat dat dus niet klopte, en wij ondanks onze Hollandse ons-bin-zuunig-broodjes ook nog twee maaltijden kregen. Nu zijn we dus in Singapore, het ontbijt staat klaar (geen broodjes kaas) en daarna nemen we een duik in het dakzwembad. See you later alligator!
maandag 4 maart 2013
KIA ORA
Wanneer jullie dit lezen zitten we in het vliegtuig onderweg naar Nepal. Had je dat kunnen raden na de vorige blogpost of heb je de volgorde van onze tickets uit je hoofd geleerd?
We maken nog een kleine tussenstop in Singapore, maar Nieuw-Zeeland ligt nu als een klein stipje in de verte achter ons.
Twee keer afscheid nemen in een half jaar tijd is niet leuk, en dit keer was het een stuk moeilijker dan de eerste keer. Meer dan ooit realiseren we ons hoe belangrijk familie is. Kia ora! (Maori voor wees gezond (letterlijk), maar in de volksmond gebruikt als hallo/tot ziens)
zondag 3 maart 2013
AUCKLAND
We zijn in de laatste en gelijk ook de grootste stad van Nieuw-Zeeland. Als je erover nadenkt bestaat Nieuw-Zeeland uit tegenstellingen. De miljoenenstad Auckland tegenover de verlaten dorpjes op het Zuidereiland. De lieflijke Hobbitheuvels tegenover de ruige fjorden. De aanhoudende regen in het zuiden tegenover de waterrestricties in het noorden. Een regenwoud grenzend aan een gletsjer. Het aantal liter wijn dat hier geproduceerd wordt versus het commentaar van de Kiwi's op het drankgedrag van de Ozzie's...
Anyway, het was bijzonder om hier te reizen. We vertrekken bijna naar een iets minder Westerse wereld. Waar mannetjes anderhalf jaar met een been achter hun oor kunnen staan en waar de K1 de horizon markeert. Kun je raden waar we nu heen gaan?
zaterdag 2 maart 2013
HOT WATER BEACH
Wie een kuil graaft voor een ander... kan er in dit geval beter zelf in gaan liggen. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat we aan een Spaanse costa zijn beland. Kuilen graven met bejaarde Duitsers op het strand, 't is een perfecte omschrijving van een enkeltje Costa Brava.
Toch groeven we niet voor niks. Twee keer per dag, op het punt dat eb vloed dreigt te worden, kun je je eigen badkuip graven. Door de thermale activiteit komt er heet water naar boven dat je perfect op temperatuur kunt mengen met het koude zeewater.
Het leukste van dit alles? De achterste kuil hebben en in je warme badje toekijken hoe de kuilen voor je ingenomen worden door de zee.
vrijdag 1 maart 2013
MAORI
Danser bij traditionele Haka (gevechtsdans) |
Eerder schreven we al dat er op het Zuidereiland weinig terug te vinden is van de Maori-bewoners. Gelukkig wonen er nog wel een aantal stammen op het Noordereiland, vooral in de omgeving van Rotorua. Je maakt al snel een vergelijking met de Aboriginals, terwijl dat een totaal ander volk is natuurlijk. Maar Maori, Aboriginals, Indianen... je kunt niet ontkennen dat een deel van hun geschiedenis sterk op elkaar lijkt, en dat de Europeanen er een rol in speelden.
De meeste Maori proberen hun cultuur vooral in stand te houden omdat ze hun roots belangrijk vinden, hun geschiedenis. Ze zijn volledig onderdeel van de Westerse samenleving. Bij wet is gelijkheid hier goed geregeld en discriminatie komt weinig voor. Toch sterft de cultuur langzaam uit. Door de oprukkende Westerse cultuur, rivaliserende stammen (nog steeds), en (in het verleden) ziektes uit Europa waar de immuunsystemen hier niet op gebouwd zijn.
Hoewel het volk zeer gerespecteerd is en betrokken wordt bij alle belangrijke beslissingen van de regering, zijn er toch een aantal zorgpunten. Een Maori-dame vertelde ons bijvoorbeeld over het vulkaangebied (Mount Doom en omgeving) die door haar voorouders aan het Nieuw-Zeelandse volk en de regering is geschonken. Nu is het een zeer lucratieve inkomstenbron van de regering. "Dat doe je toch niet met een cadeau? Het is de bedoeling dat iedereen kan genieten van de bergen. Niet alleen mensen die ervoor betalen." Ze vertelde ook over stukken land die nog aan de Maori behoren. De regering wil de grond verkopen aan rijke Japanners of Amerikanen. De strijd duurt lang, de cultuur sterft langzaam uit...Zouden ze het tij nog kunnen keren?
Abonneren op:
Posts (Atom)