Over dag 2 zullen we het maar niet teveel hebben. Was bizar zwaar- urenlang steil omhoog tot aan Namche Bazar, en lichte hoogteziekte verschijnselen (dat krijg je soms boven de 3000m, Namche ligt op 3440m). Onze arme porter Dawa had zelfs wat moeite, maar das niet zo gek met 27 kilo op je rug. Voelen we ons best schuldig over.
Onderweg kom je door kleine dorpjes waar vrouwen de was doen bij de dorpskraan, kinderen vrolijk meerennen en "namasté" roepen, en sherpa's met minimaal tien golfplaten op hun rug door de bergen zwoegen.
Dag 3 is een rustdag om te acclimatiseren. Wat je daaronder kunt verstaan: 5 uur lang flink omhoog klimmen zodat je aan de hoogte kunt wennen. Niet makkelijk na een nacht zonder slaap, maar het is voor het goede doel. Bij terugkomst in Namché is de hoofdpijn een stuk minder.
We hebben het erover om de route aan te passen. De Gokyo lakes liggen hoger dan basecamp en van daaruit zouden we een pas oversteken, maar daar ligt op dit moment een meter sneeuw en ijs. Gokyo is veel mooier dan Basecamp, daar hebben we nu onze zinnen op gezet.
Voorlopig geen internet dus geen updates! Binnenkort weer goede foto's op normaal formaat, dit is via de iPhone.
Pas goed op jezelf en op elkaar en héél véél plezier!
BeantwoordenVerwijderenXxx franique
Ziet er fantastisch uit, hebben jullie de ama dablam al gezien aan de overkant van Namche?
BeantwoordenVerwijderenJe moet je niet schuldig voelen over het laten dragen van jullie spullen, het is voor hen een mooie manier om hun geld te verdienen.
Bovendien is 27 kg niet veel voor ze, wisten jullie dat sommige dragers 2 maal hun eigen gewicht omhoog brengen?
pffff, dat klinkt allemaal fantastisch en het is wat Robert zegt, ze doen het graag zo verdienen ze een centje voor zichzelf en evt. hun gezin. Wij zijn dat zware dragen van pakken niet meer gewend, zij wel. We wachten jullie berichtgeving af. Veel plezier maar jullie zullen dit niet meer lezen want jullie zijn al onderweg.
BeantwoordenVerwijderen