Dag 4 zou een makkie van 7 uur moeten zijn. Ware het niet dat Pim zich behoorlijk moe voelt en we de laatste 1,5 uur in een sneeuwstorm terecht komen. Het is moeilijk vooruitkomen met weggeslagen wegen en ijs, modder en sneeuw. We doen er totaal 9 uur over.
Met Pim gaat het steeds slechter, wat best raar is voor iemand die ongetraind voor de lol 16 km rent. Bij aankomst in het teahouse in Dole is het dat ook goed mis. De laatste drie treden om het teahouse binnen te komen kosten hem 5 minuten, en eenmaal binnen gooit zijn lijf alles eruit. Hoogteziekte. We zijn dan ook weer 600m hoger dan Namche.
Na medicijnen en opwarmen bij de houtkachel knapt hij iets op. Ook de nacht komt hij goed door, al vriest het buiten min twintig en komt de vorst loeihard de spaanplaten kamer binnen. Er ligt 's ochtends een laag ijs op de ton water waarmee je de wc doorspoelt.
Wendy slaapt de hele nacht niet en kampt met griep. De volgende ochtend besluit Sujan dat we weer 4 uur gaan stijgen naar een paar honderd meter hoger. Pim is zo zwak dat hij nauwelijks z'n ontbijt weg krijgt. Daar komt Baas W dus om de hoek (bijnaam van Wendy 'verdiend' door betweterigheid en dominant gedrag). We blijven nog een extra dag in Dole om op krachten te komen en zien daarna wat we doen.
De omstandigheden boven zijn erg zwaar begrijpen we van mensen die terugkomen en dit jaar heeft pas 1 iemand het (levend) door de pas gered. Dat gaan we dus sowieso niet doen. Morgen weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter / leave your message here